ตอนที่ 2957 เรียกข้าหลี่พันล้าน

พลันที่จักรพรรดิซีหวงออกปากเสนอราคา ได้ทำให้ทั่วบริเวณลานประมูลดูเงียบสงัด กระทั่งมีผู้คนจำนวนไม่น้อยล้วนกลั้นลมหายใจเอาไว้ ไม่กล้าแม้แต่จะพูดคุยเสียงดัง

ในเวลานี้ ผู้คนจำนวนไม่น้อยมองไปที่หลี่ชิเย่ ทุกคนอยากรู้ว่าหลี่ชิเย่จะมีความเคลื่อนไหวเช่นใด

จะอย่างไรเสียผู้ที่แข่งประมูลกับเขาคือภรรยาของพระอาจารย์จินกวง ภรรยาของปฐมบรรพบุรุษผู้ปราศจากผู้ต่อการแห่งยุค ด้วยตำแหน่งฐานะเช่นนี้ช่างยากจะหาผู้ใดเทียมเช่นใด ช่างมีความเป็นเลิศเพียงใด

ในเวลานี้ ในทัศนะของผู้คนจำนวนมากมองว่า ถ้าหากรู้จักกาลเทศะล่ะก็ควรเลิกล้มการประมูลแข่ง ไม่มีความจำเป็นต้องเป็นศัตรูกับจักรพรรดิซีหวง และไม่มีความจำเป็นต้องผูกความแค้นกับปฐมบรรพบุรุษผู้ปราศจากผู้ต่อการแห่งยุค

ใครๆ ก็รู้ว่าถ้าหาหลี่ชิเย่ละทิ้งการประมูลแข่งยอมแพ้และอ่อนข้อในเวลานี้ ใครก็มองออกได้ว่านี่เป็นการให้เกียรติกับจักรพรรดิซีหวง เป็นการส่งความปรารถนาดีต่อจักรพรรดิซีหวง และเป็นการส่งความปรารถนาดีต่อพระอาจารย์จินกวงด้วยเช่นเดียวกัน น้ำใจที่มอบให้แบบตามน้ำเช่นนี้เรียกได้ว่างดงามอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากละทิ้งการประมูลแข่งในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็จะไม่หัวเราะเยาะอยู่แล้ว จะอย่างไรเสียสามารถเป็นคู่ต่อสู้ภรรยาปฐมบรรพบุรุษนับว่าเป็นเกียรติอย่างหนึ่งแล้ว ต่อให้ล่ะทิ้งก็ใช่เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร

“ไม่มีความจำเป็นต้องก่อกวนไม่หยุดนะ” ในขณะนี้มีผู้ยิ่งใหญ่ใจดีบางคนกล่าวเตือนสติหลี่ชิเย่

เนื่องจากไม่ว่าใครก็ตามต่างมองออกว่า คนบ้าอย่างหลี่ชิเย่ไม่ขัดสนเรื่องเงินทองอยู่แล้ว และเป็นการบ่งบอกว่าไม่ขัดสนเรื่องของวิเศษเช่นกัน การที่เขาลงมือประมูลแข่งกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้ก็แค่จงใจหาเรื่องกับกระบี่เหินเทียนเจียวเท่านั้น

เวลานี้แม้แต่จักรพรรดิซีหวงก็ออกหน้าแล้ว ได้เวลาสมควรวางมือได้แล้ว ให้เรื่องราวเช่นนี้สงบลงเป็นการซื้อใจจักรพรรดิซีหวง

ดังนั้น ในเวลานี้ผู้ยิ่งใหญ่ใจดีต่างกล่าวเตือนสติแผ่วเบาต่อหลี่ชิเย่

เวลานี้ทุกคนต่างกลั้นลมหายใจเอาไว้ ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการรู้ว่าคนบ้าอย่างหลี่พันล้านจะเลือกอย่างไร

“ฝ่าบาทซีหวงเสนอหนึ่งร้อยสิบล้าน…” ในเวลานี้ ผู้ดำเนินการประมูลสาวก็ยิ้มหยาดเยิ้ม นัยน์ตาที่สวยหยาดเยิ้มจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ และกล่าวว่า “คุณชายหลี่ ข้างหลังยังมีของที่ดีกว่านี้เฝ้ารอคอยให้คุณชายหลี่ได้ลงมืออีกครั้ง”

นัยน์ตาที่สวยหยาดเยิ้มนั้นของผู้ดำเนินการประมูลสาวแทบจากไหลหยดย้อยลงมา ดึงเร้าจิตวิญญาณผู้คน เสียงที่อ่อนหวานหยาดเยิ้มก็ทำให้ผู้คนต้องอ่อนไปทั้งร่าง

คำพูดประโยคหลังที่ผู้ดำเนินการประมูลสาวพูดออกมานั้นใช่เป็นการพูดออกมาพร่ำเพื่อ คำพูดนี้ลึกซึ้งยิ่งนัก ความนัยที่แฝงอยู่ก็ชัดเจนมาก นางเองก็คาดหวังให้หลี่ชิเย่เลิกล้มการประมูลแข่ง

แน่นอนที่สุด ในมุมของห้างประมูลขายสินค้าย่อมอยากจะได้กำไร เพียงแต่ เฉกเช่นลูกค้าที่กล้าได้กล้าเสียอย่างหลี่ชิเย่ที่กล้าทุ่มพันล้านนั้น ผู้ดำเนินการประมูลสาวก็รู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นที่หลี่ชิเย่ต้องไปผูกความแค้นกับจักรพรรดิซีหวง ดังนั้น ที่นางพูดออกมาเช่นนี้ก็เพื่อหลี่ชิเย่

“มีของดีข้าย่อมต้องลงมืออยู่แล้ว” หลี่ชิเย่ยิ้มนิดหนึ่ง เอามือคว้าชิปกำมือใหญ่ๆ มาตามอารมณ์ และกล่าวว่า “แม่นางน้อยน้ำเสียงไพเราะน่าฟัง มีปฏิภาณน่าเอ็นดู ข้าชอบ เอาไปซื้อขนมกิน”

เสียงช่าาา ช่าาา ช่าาาดังขึ้น ชิปจำนวนมากถูกเทราดลงมาแทบจะท่วมผู้ดำเนินการประมูลสาวจนจมมิด

“อ้ายบ้า น่าจะหลายสิบล้านกระมัง” มาคราวนี้พลันทำให้ผู้พบเห็นมองดูจนงงงัน ทำเอาทุกคนต้องมองเหม่อ เมื่อเห็นชิปจำนวนมหาศาลแทบกองท่วมผู้ดำเนินการประมูลสาวจนจมมิด

ชิปเหล่านี้สามารถใช้ได้กับห้างเจียวเหิง ขณะที่ห้างเจียวเหิงกระจายไปทั่วแดนสามเซียน ย่อมบ่งบอกว่าชิปเหล่านี้ก็คือเงินตราอย่างหนึ่ง

มีคนประมาณการนิดหนึ่ง ด้วยชิปที่มากมายถึงเพียงนี้อย่างน้อยก็ต้องมีมูลค่าหลายสิบล้าน!

แค่ตบรางวัลไปตามอารมณ์ให้กับผู้ดำเนินการประมูลสาวก็หลายสิบล้าน พลันทำให้ผู้อยู่ในเหตุการณ์ต่างมองจนงุนงง ต่อให้ใจปล้ำมากกว่านี้ ล้างผลาญสมบัติตระกูลมากกว่านี้ก็ไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่ราชันแท้จริงที่ร่ำรวยแข็งแกร่งที่สุดที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็ไม่มีการใช้เงินแบบนี้

หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลตะลึงแข็งทื่อ ต่อให้นางอยู่ที่ห้างประมูลอีกสิบปี ไม่สิ หลายสิบปีก็ไม่สามารถได้รับรายได้ที่สะเทือนเลื่อนลั่นเช่นนี้ได้ เวลานี้หลี่ชิเย่แค่ตบรางวัลไปตามอารมณ์ และเป็นเพียงเงินสำหรับให้นางซื้อขนมกินก็หลายสิบล้านแล้ว การตบรางวัลเช่นนี้พลันทำให้หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

“ขอบคุณคุณชายที่ประทานให้” เมื่อหญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลได้สติกลับมาจึงแสดงคารวะขั้นสูงสุด ยังคงไม่เสียมารยาท

“หนึ่งพันล้าน…” ในเวลานี้ หลี่ชิเย่ที่มีท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สบายอกสบายใจ มีอิสระเสรี เสนอตัวเลขราคาประมูลออกมาสบายๆ

หนึ่งพันล้าน…ทันใดนั้น ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างฮือฮากับสิ่งนี้ เมื่อได้ยินคำพูดคำนี้

“โอ้แม่จ๋า หนึ่งพันล้านอีกแล้ว นี่คือพันล้านที่สอง บ้าไปแล้ว แค่ใช้เงินก็สามารถฟาดคนให้ตายได้” ในเวลานี้ ทุกคนที่อยู่ในลานประมูลต่างมองไปที่หลี่ชิเย่

มาคราวนี้ หลี่ชิเย่ไม่เพียงแต่ไม่ได้สละการประมูล อีกทั้งยังอ้าปากก็เพิ่มขึ้นไปจนถึงหนึ่งพันล้าน พลันดันราคาประมูลของจักรพรรดิซีหวงกลับไป

“อ้ายบ้า นี่เสียสติไปแล้วรึ? นี่ไม่ใช่ศิลาแกร่งทั่วๆ ไปนะ มันคือศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษนะเนี่ย” มีผู้ที่ร้องออกมาด้วยเสียงร้องที่เศร้าโศก

ในเวลานี้ ไม่ทราบว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ตะลึงจนตัวแข็งทื่อ มีคนที่จิตใจเหม่อลอย และพึมพำออกมาว่า “หนึ่งพันล้าน ศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษ บ้าไปแล้ว!”

ในเวลานี้ ทุกคนต่างรู้สึกว่านี่มันบ้าไปแล้ว หนึ่งพันล้านซื้อกระบี่บรรพบุรุษเล่มนี้ ไม่ว่าใครก็รู้สึกว่าไม่คุ้มกับราคา จะอย่างไรเสีย ศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษก็หาได้ยากเช่นกัน

เวลานี้ หลี่ชิเย่ทุ่มเงินออกมาเป็นพันล้านง่ายๆ ตามอารมณ์ ช่างเป็นเรื่องที่บ้าบิ่นอะไรเช่นนั้น

ศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษหนึ่งพันล้าน แม้จะเป็นชั้นลัทธิพรรษะก็ตาม ทอดสายตาไปทั่วแดนลัทธิเซียนก็มีระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิไม่กี่แห่งที่สามารถควักออกมาได้ ต่อให้ควักออกมาได้ก็เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย กล่าวสำหรับพวกเขาแล้ว มันก็เป็นจำนวนเงินที่มหาศาลมาก

นอกเหนือจากระดับปฐมบรรพบุรุษแล้ว คนอื่นๆ คิดจะนำเอายอดมหาศาลนี้ออกมาล่ะก็ เป็นเรื่องที่ยากมาก

“หนึ่งพันล้าน…” มือของผู้ดำเนินการประมูลสาวที่กำค้อนอยู่ถึงกับสั่นเทาเมื่อได้ยินการเสนอราคาของหลี่ชิเย่ เกือบจะจับเอาไว้ไม่อยู่

แม้ว่านางเคยพบเห็นการประมูลด้วยมูลค่าที่สูงมาเป็นจำนวนมาก แต่ว่า เวลานี้ หนึ่งพันล้านที่ทุ่มเข้ามา กล่าวสำหรับนางแล้วยังคงสร้างความหวั่นไหวยิ่งนัก

“หนึ่งพันล้าน ครั้งที่หนึ่ง…” เวลานี้หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลต้องใช้สองมือในการประคองค้อนเอาไว้ นางตื่นเต้นจนแทบจะกำค้อนเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ภายใต้การทุ่มด้วยเงินจำนวนมากเช่นนี้ ขาทั้งสองของนางเองดูจะไม่สู้ถึงกับสั่นเทา เป็นความจริงที่ด้วยจำนวนขนาดนี้ได้สร้างความหวั่นไหวให้กับนาง

“…หนึ่งพันล้าน ครั้งที่สาม!” สุดท้าย ผู้ดำเนินการประมูลสาวได้เคาะค้อนที่อยู่ในมือลงไป สิ้นสุดการประมูลในรอบนี้ กระบี่ปฐมบรรพบุรุษตกเป็นของหลี่ชิเย่

ในเวลานี้ ทั่วบริเวณลานประมูลดูเงียบสงัดอย่างยิ่ง ทุกคนถึงกับกลั้นลมหายใจเอาไว้ ขณะที่หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลที่มีประสบการณ์มากมายวางค้อนในมือลงนั้น มือทั้งสองของนางยังคงสั่นเทา นางยังไม่สามารถได้สติคืนจากการสะเทือนหวั่นไหวเช่นนี้ได้

ขณะนี้ กระบี่เหินเทียนเจียวมีสีหน้าที่ดูไม่จืดถึงขีดสุด นางถึงกับร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง เมื่อเห็นกระบี่เล่มนี้ตกไปเป็นของหลี่ชิเย่ นางไม่ได้สะเทือนหวั่นไหวจนสั่นเทิ้มเพราะเงินจำนวนมหาศาลนั่นของหลี่ชิเย่ แต่เป็นการสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ

นางที่ในฐานะกระบี่เหินเทียนเจียวคือลูกรักของสวรรค์ เป็นบุตรที่โปรดปรานของสวรรค์ มีความสูงส่งเพียงใด เป็นผู้ยืนอยู่สูงเด่นเช่นใด แต่แล้ว มาวันนี้กลับถูกหลี่ชิเย่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นสาบเงินอาศัยเงินหนึ่งพันล้านฟาดใส่หน้าของนางเต็มแรง นางไม่มีปัญญากระทั่งรับมือ

ความอัปยศเช่นนี้ทำให้นางเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกเอาชนะด้วยกำลังเสียอีก!

ในเวลานี้ ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกใจหายใจคว่ำ หนึ่งพันล้านที่หลี่ชิเย่ทุ่มออกไปนั้น ไม่เพียงฟาดใส่หน้าของกระบี่เหินเทียนเจียวอย่างแรงเท่านั้น ยังเป็นการฟาดใส่หน้าของจักรพรรดิซีหวง และฟาดใส่หน้าของพระอาจารย์จินกวงอีกด้วย

“ท่าน ใจถึงมาก ข้าน้อยเทียบไม่ได้กับท่าน” ในเวลานี้เสียงที่พูดออกมาจากใจของจักรพรรดิซีหวงถูกส่งลงมาจากข้างบน

“เงินซื้อขนมเท่านั้นเอง ไม่คู่ควรจะกล่าวถึง” หลี่ชิเย่กล่าวเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ขณะที่จักรพรรดิซีหวงที่อยู่ด้านบนได้แต่ทอดถอนใจออกมา และไม่ได้กล่าวอะไรอีกเลย ไม่ได้มีอาการโกรธ น้ำเสียงดูจะเรียบเฉยอย่างยิ่ง เทียบกับกระบี่เหินเทียนเจียวแล้ว ไม่รู้ว่าเหนือกว่ากี่ขั้น

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ รอยยิ้มนั้นดูจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรงเป็นพิเศษ

หนึ่งพันล้านเป็นเพียงเงินซื้อขนมเท่านั้นเอง เกรงว่าคำพูดเช่นนี้เป็นคำพูดที่อวดดี พาลที่สุดเท่าที่ทุกคนในเหตุการณ์เคยได้ยินมาแล้ว

สิ่งนี้หาใช่หนึ่งพันล้านศิลาแกร่งธรรมดา แต่เป็นหนึ่งพันล้านศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษ อย่าว่าแต่เป็นคนๆ หนึ่งเลย ทั่วทั้งระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิก็คงมีไม่กี่คนที่สามารถควักเงินหนึ่งพันล้านออกมาได้

ด้วยจำนวนเงินมหาศาลเช่นนี้ เมื่อออกจากปากของหลี่ชิเย่แล้วกลับกลายเป็นเพียงเงินสำหรับซื้อขนมเท่านั้น ทุกคนสามารถจินตนาการได้ว่า ช่างเป็นคำพูดที่พาลเช่นใด นอกเหนือจากระดับปฐมบรรพบุรุษแล้ว เกรงว่าคงไม่มีใครสามารถพูดเช่นนี้ออกมาได้อีกแล้ว

ในเวลานี้ ไม่มีใครรู้สึกว่านี่เป็นคำพูดที่โอ้อวดคุยโวอีกแล้ว ทุกคนต่างรู้สึกว่าคำพูดนี้ออกจะถ่อมตนไปนิดหนึ่งด้วยซ้ำ จะอย่างไรเสีย ทุกคนต่างก็ได้เห็นแล้วถึงความใจถึงของหลี่พันล้าน

เวลานี้ ทุกคนต่างรู้สึกเลื่อมใสศรัทธา นอกเหนือจากคำว่า ‘ยอม’ แล้ว ไม่สามารถคิดหาคำอื่นได้อีกแล้ว

“เฮ่อความใจปล้ำของพี่ใหญ่หาใช่สิ่งที่น้องสามารถจินตนาการได้” ท่าทางของถังเปิงก็เป็นไปในลักษณะขอคารวะสูงสุดอย่างนั้น และกล่าวว่า “สมบัติน้อยนิดของน้องเมื่อเทียบกับพี่ใหญ่แล้ว เป็นเพียงบ้านนอกเข้ากรุงเท่านั้นเอง ต้องพี่ใหญ่นี่สิที่เป็นผู้ใจถึงที่สุดซึ่งยืนอยู่บนจุดสูงสุด รับคารวะจากน้องด้วยเถอะ” กล่าวพลาง แสดงคารวะต่อหลี่ชิเย่จริงๆ

การกระทำเช่นนี้ของทายาทเศรษฐีอย่างถังเปิงนั้น ทำให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ในขณะนี้ตัวของถังเปิงกลับชนะใจผู้คนได้ไม่น้อย

แม้ว่าทายาทเศรษฐีอย่างถังเปิงมีท่าทางเหมือนผู้ที่ร่ำรวยขึ้นมาในชั่วข้ามคืน แต่ว่า บางครั้ง เขาก็ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าตัวเขาที่เหมือนร่ำรวยขึ้นมาชั่วข้ามคืนก็ยังมีส่วนที่น่ารักอยู่บ้างเหมือนกัน

“หลี่พันล้าน สมคำเล่าลือ” ในเวลานี้ทุกคนได้แต่เลื่อมใสศรัทธา ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกว่าฉายา ‘หลี่พันล้าน’ นี้ช่างเหมาะกับหลี่ชิเย่มากเหลือเกิน

ผู้อยู่ในเหตุการณ์ที่มีสีหน้าดูไม่จืดมากที่สุดก็คือกระบี่เหินเทียนเจียวแล้ว นางจ้องมองหลี่ชิเย่อย่างเคียดแค้น แววตาเปี่ยมด้วยความเย็นชา กระทั่งมีปณิธานการฆ่าในแววตา!

กล่าวสำหรับกระบี่เหินเทียนเจียวแล้ว การที่ถูกหลี่ชิเย่สร้างความอัปยศด้วยเงินทองเช่นนี้ นางย่อมไม่สามารถกล้ำกลืนความอัปยศนี้ได้อย่างแน่นอน

หลังจากผ่านการประมูลกระบี่ปฐมบรรพบุรุษไปแล้ว ทางห้างได้นำเอาสินค้าระดับปฐมบรรพบุรุษออกมาอีกหลายชิ้น มีทั้งคัมภีร์วิเศษ มีวัตถุศักดิ์สิทธิ์ และยังมีสิ่งล้ำค่ามหัศจรรย์… เรียกได้ว่าเป็นบุญตาสำหรับผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์

สินค้าระดับปฐมบรรพบุรุษจำนวนหลายชิ้นเหล่านี้นับว่าประมูลกันดุเดือดยิ่งเช่นกัน ในขั้นตอนระหว่างการประมูลนั้น สำหรับผู้ซื้อที่คาดหวังว่าจะต้องประมูลสิ่งของชิ้นดังกล่าวให้จงได้ต่างรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน เนื่องจากพวกเขาต่างเกรงว่าคนบ้าอย่างหลี่พันล้านเกิดสนใจในสิ่งของประมูลเหล่านี้ขึ้นมากะทันหัน

ถ้าหากแม้หลี่พันล้านให้ความสนใจในสิ่งประมูลเหล่านี้ล่ะก็ ทุกคนล้วนไม่ต้องไปแย่งชิงกับเขาแล้ว

โชคดีที่แม้ว่าของประมูลชิ้นเหล่านี้แม้จะแข่งขันกันดุเดือดมาก แต่ทว่า หลี่ชิเย่กลับไม่ได้มองมันมากกว่าครั้งด้วยซ้ำ เป็นการบอกว่าเขาไม่ให้ความสนใจในสิ่งของหลายสิ่งเหล่านี้อย่างชัดเจน

…………………………………………